Cretan Faces

 

 

Het is zeker niet mijn bedoeling om met dit fotodocument een dwarsdoorsnede te laten zien van de oude bewoners van bergdorpjes op het Griekse eiland Kreta. Veel meer gaat het om individuen die prachtig oud geworden zijn in een leven van hard werken in kleine, vaak nogal geïsoleerde gemeenschappen.

 

Dat ze vaak relatief gezond zijn en een hoge leeftijd bereiken - de meesten zijn in de tachtig, sommigen zelfs in de negentig, - zou te danken kunnen zijn aan het Kretenzische dieet dat al zo’n 4000 jaar bestaat. Olijfolie staat hierin centraal en, zoals de oude Grieken al wisten, oefent olijfolie een beschermende werking uit op het hart. Daarnaast worden veel plantaardige producten gebruikt en maar weinig vlees en ook wordt er veel fruit gegeten.

Het klimaat en de veel lagere stressgevoeligheid spelen voor deze mensen ook een rol.

 

Tevens geeft dit fotodocument een ander beeld van ouder worden, zoals wij dit kennen in ons deel van Europa. Kijken we in hun ogen dan zien we de weerspiegeling van hun innerlijk, dan kijken we in hun ziel. Vaak ziet men berusting in wat het leven hun geboden heeft, er hoeft niets meer, alles is al gebeurd en gedaan. Daarnaast valt op dat er een grote mate van trots en zelfrespect is, ondanks de soms gehavende en getekende gezichten met bij de mannen soms door overmatig gebruik van raki aangetaste ogen. Het uiterlijke schoonheidsideaal is dus van een andere orde dan bij ons en laat des te meer zien dat ware schoonheid van binnen zit. Hun trots blijkt ook uit het feit dat ik vaak degene was die bedankt werd voor het fotograferen.

 

Ook de enorme gastvrijheid ervoer ik als bijzonder. Als  die niet beperkt bleef tot een vluchtig contact (ik gaf mezelf in principe niet meer dan 30 seconden om de foto te maken, waardoor er geen gedwongen poses waren en volkomen naturel in de lens werd gekeken), gebeurde het niet zelden dat ik koffie, of uiteraard raki en iets te eten kreeg aangeboden en een enkele keer werd mij zelfs een maaltijd voorgezet. In zo’n situatie kon ik dan een serie foto’s maken die nog iets meer laat zien over hun persoonlijk leven.

 

Deze fotoserie is een ode aan het leven en aan het leven op Kreta in het bijzonder.

Ik heb getracht deze mensen zo respectvol mogelijk in beeld te brengen en ik wil hen die zich zo trots, zelfverzekerd en bereidwillig lieten fotograferen uit de grond van mijn hart bedanken.